Sel abo sól
Po słowjanskej tradiciji witaja Serbja hosći, hdyž ma to kusk swjatočnišo być, z chlěbom a selu. Tola ze słowom sól abo sel maja woni hustodosć wěste rěčne ćeže. Sprěnja mamy warianće sól a sel. Z nich jewi so prěnja jenož w tutej njeskłonjowanej formje sól, we wšitkich druhich formach słyšimy samozwuk e. Tohodla witamy z chlěbom a selu a selimy sej swoju pomazku. W dialektach, a to wosebje w katolskim dialekće na zapadźe, słyšimy tež w nominatiwje zwjetša formu sel abo samo syl. Chětro husto pak wužiwa so słowo sel abo sól tak, jako by było muskeho rodu, podobnje kaž bul: pomazka bjez sela abo syla, witamy z chlěbom a selom. To pak je zmylk, kiž snano zwisuje z tym, zo je němski wotpowědnik „Salz“ ničejeho rodu. Tajke słowa so do serbšćiny prawidłownje jako muske přewozmu. Prawje pak skłonjuje so sel abo sól jako substantiw žónskeho rodu, kaž na přikład tučel. A tuž njejěmy swoju pomazku rady bjez sele, tunkamy neple abo běrny w seli a witamy hosći z chlěbom a selu.
S. Wölkowa
Themen: Sinnverwandte und ähnliche Wörter, Regionale Unterschiede im Sorbischen, Grammatik
Schlüsselwörter: Substantiv, Deklination, Genus, Aussprache