Dwanatkarjo

Abiturienća w Sakskej chodźa dwanaće lět do šule, a tak je to tež w Budyskim serbskim gymnaziju. Šulerjo a šulerki najwyšeho, dwanateho lětnika hraja wězo jako najzrališi w šulskim žiwjenju wěstu přikładowu rólu a organizuja tradicionelnje wšelake aktiwity. Njedawno so mje něchtó wopraša, kak so tutym młodym ludźom prawišo praji: dwanatki abo dwanatkarjo? Na to móžu jenož prajić, zo je woboje prawje, ale kusk něšto hinaše woznamjenja. Dwanatka móže być mjeno ličby, na přikład na časniku widźiš horjeka wulku dwanatku. Móže pak to tež być pomjenowanje rjadownje dwanateho lětnika, na přikład: Michał chodźi do dwanatki. Dwanatki (potajkim rjadownje dwanateho lětnika) su rjanu kermušku zorganizowali. Wot słowa dwanatka wotwodźene pak je słowo dwanatkar – to je šuler dwanatki, holcu bychmy potom snano dwanatkarku mjenować móhli. Tuž měnimy samsnych ludźi, hdyž rěčimy wo dwanatkarjach a dwanatkarkach abo wo dwanatkach. W prěnim padźe widźimy jich bóle indiwiduelnje, jako jednotliwcow – a móžemy jich politisce korektnje diferencować po splahu, w druhim pak měnimy jich jako cyłk, hač su to holcy abo hólcy, nas w tym padźe tak njezajimuje.

S. Wölkowa

temy: gramatika, słowa podobne po woznamje abo formje

klučowe słowa: substantiw, wotwodźenka

hesła: dwanatkar, dwanatkarjo, dwanatki