Změna a na e (2)
Njedawno dźěše w rěčnym kućiku wo změnu a na e mjez mjechkimaj konsonantomaj, kotraž je w spisownej rěči obligatoriska, to rěka zawjazowaca. Při tym so jenož na kóncowce -ami a -aj poćahowach, potajkim na typaj z přećelemi a dwaj mužej. Samsny zjaw pak wobkedźbujemy tohorunja srjedź słowa. Na jednej stronje potrjechi to stare słowjanske słowa a požčonki. Přirunujemy jónu někotre přikłady z delnjoserbšćinu, kotraž tutu změnu njeznaje: hornjoserbsce jejo – delnjoserbsce jajo abo hornjoserbsce jehnjo – delnjoserbsce jagnje. Na druhej stronje potrjechi to słowa, hdźež so słowny korjeń změni, na přikład adjektiw rjany – adwerbialna forma rěka rjenje; adjektiw swjaty – nominatiw plurala pak je swjeći, infinitiw ćahnyć, ale wón ćehnje. Ale žane prawidło bjez wuwzaća: Změna a na e w słownym korjenju je jenož pola někotrych słowow přesadźena, wšak njerěčimy wo zelenej žebje abo wo rjanym šeće, ale wo zelenej žabje a rjanym šaće.
A. Pohončowa
Themen: Grammatik, Regionale Unterschiede im Sorbischen, Herkunft der Wörter
Schlüsselwörter: Instrumentral Plural, Alternation