Zhubjeny

Z wójny abo z riskantnych pućowanjow abo druhich dyrdomdejow so ludźo druhdy njewróća. Někotři tam zahinu, pola wojakow so potom praji zo su padnyli, ale wo wosudźe druhich njeje ničo znate, woni su zhubjeni. Němsce so potom praji, zo su „vermisst“ abo „verschollen“. Je tam wěsty woznamowy rozdźěl. Mjenujcy hdyž nimamy žanu powěsć, hdźe něchtó přebywa, wón potajkim njezjewi so hižo tam, hdźež jeho wočakuja, móžemy hić k policiji a přizjewić toho čłowjeka jako zhubjeneho – jako „vermisst“ – w tutym słowje tči perspektiwa pytaceho. Jako „verschollen“ pak płaći čłowjek hakle po wěstym času a po hamtskim zwěsćenju a wobkrućenju zhubjenja. Kak móhło so to nětko serbsce prajić. Zwjetša so w serbšćinje njebudźe rozeznawać a budźe we woběmaj padomaj rěč wo zhubjenym. W Katolskim Pósle z časa 1. swětoweje wójny pisa so zasadnje wo zhubjenych, jónu je w spinkach připisane „vermisst“, ale přichodny schodźenk je hižo deklaracija jako zemrěty, kaž wuchadźa na přikład ze zwěsćenja: „Kejžorstwowa rada je 11. hapryla 1916 wuprajiła, zo za zakonsce zemrěteho ma so zhubjeny potom měć, hdyž wo nim za jedne lěto žaneje powěsće dóšło njeje.“

Hdyž ma so dokładniši woznam z prawniskich přičin podać, móhło so jenož z pomocu konteksta wopisać: „vermisst“ – wón je zhubjeny, pytaja jeho; „verschollen“ – wón płaći zarjadnisce jako zhubjeny, je zarjadnisce abo oficialnje jako zhubjeny deklarowany.

S. Wölkowa

temy: serbske wotpowědniki za němske słowa, słowa podobne po woznamje abo formje

klučowe słowa: adjektiw

hesła: zhubjeny, vermisst, verschollen