Pytamy technikarja/technikarku

Wosebje w oficialnych a hamtskich tekstach kopja so husto muske a žónske formy. Zo by so tole w pisomnej formje wobešło, wužiwaja so nakósne smužki, hwěžki abo druhe symbole, zo bychu so wuraznje žony a mužojo narěčeli. Někotři du samo tak daloko, zo wužiwaja jenož hišće žónske formy, ale měnja mužow a žony. Na přikład čitach njedawno we wupisanju dźěłoweho městna, zo pytaja „technikarku (m/ž)“. To pak z rěčespytneho wida ani w němčinje, ani w serbšćinje korektne njeje. We wěstych kontekstach móže muska forma zapřijeć mužow a žony. Hdyž na přikład praju: Ja dyrbju zaso jónu k lěkarjej hić, njeje ród lěkarja jasny, móže to muž być abo žona. Hdyž rěču wo čłowjekach, su to wězo mužojo a žony. Dale eksistuja substantiwy ze žónskim gramatiskim rodom, kiž so tohorunja poćahuja na žony abo mužow, na přikład wosoba. Njemóžu pak wužiwać pomjenowanja za žony a z tym měnić tež mužow. Hdyž was na spočatku rěčneho kućika strowju z hrónčkom „lubi připosłucharjo“, potom su wězo mužojo a žony měnjene. Jeli pak bych Was postrowiła z hrónčkom „lube připosłucharki“, bych so jenož na žony wobroćiła. A tole wězo we wobłuku rěčneho kućika nochcu.

A. Pohončowa

Themen: Sorbische Entsprechungen für deutsche Wörter, Grammatik, Wortbildung

Schlüsselwörter: Gendering, weibliche Bezeichnung

Wörter: gender, žónske pomjenowanje, muske pomjenowanje