Prepozicija na

Hakle njedawno je wam, lubi posłucharjo, moja kolegina w rěčnym kućiku něšto wo wužiwanju prepozicije na powědała. Njewospjetuju ničo, přiwobroću pak so dalšemu wužiwanju mjenowaneje prepozicije, kotrež zwisuje z podaćom časa. Słyšach někoho so prašeć, hdy su kemše na Božim ćěle, a tajkej informaciji so njemało dźiwach. Tu bě so prepozicija na ze substantiwom we wopačnym kazusu zwjazała. Prawje ma tuž rěkać, zo su kemše na Bože ćěło abo zo bě so holca na Bože ćěło jako družka woblekła. Tak praji so tež, zo je to wječor na swjateho Jana, abo kaž njedawno w časopisu Pomhaj Bóh čitachmy, zo „Přińdu će na Jana wopytać.“– ženje pak na Janje! Dale spěwamy w nazymniku na swjateho Měrćina abo tež na Měrćina – ale ženje nic na Měrćinje! Tež tute zmylki zwisuja prawdźepodobnje z wliwom němčiny a z wopačnym přełožowanjom do serbšćiny.

J. Šołćina

temy: gramatika

klučowe słowa: prepozicija, adwerbialne wobstejenje časa

hesła: na, na Měrćina, Bože ćěło