Nuchaj!
A: Mmm, jow pak derje nucha – što da to je?
B: Ja sym čerstwe pampuchi sobu přinjesła, chce so ći jich? Ale to pak skerje wonja!
A: Njerěka da nuchać – „riechen“?
C: Wězo móže němsce „riechen“ serbsce nuchać rěkać, ale to hišće dawno wšo njeje, dokelž ma te němske słowo wjace woznamow: „riech mal“ – nuchaj jónu, ale „das riecht gut“ – to derje wonja. A hdyž prajiš: „hier riecht’s aber“ – móže to samo měnić, zo tam smjerdźi.
B: Hišće wjace: Hdyž potom wotmołwić chceš: „ich rieche nichts“, dyrbiš serbsce wězo prajić: ja ničo nječuju!
A: Na derje: wonjeć, smjerdźeć, nuchać, čuć – štyri serbske słowa za jedne němske – to dyrbiš wězo cyle rjenje kedźbować. Ale wšak móžeš to němsce tež rozeznawać, hdyž prajiš „duften“, „stinken“, „schnuppern“ abo „spüren“.
C: A što je z čuchać? Ma to tež hišće specielny woznam?
B: To wšak je někak to samsne kaž nuchać, jenož zo wo psach skerje prajiš, zo čuchaja, hač zo nuchaja, a najskerje je to tež hišće rozdźěl po dialektach, dokelž w holi a wokoło Kulowa so praji: čuchaj, nic nuchaj jónu!
A: Mój swěće, wokoło toho nuchanja pak dyrbiš jen Riecher měć!
C: Haj, to trjebaš dobry čuch, abo lěpje prajene: Kamjenski nós.
S. Wölkowa
Themen: Sorbische Entsprechungen für deutsche Wörter, Redewendungen, Sinnverwandte und ähnliche Wörter