Nimale a skoro
Njedawno so mje něchtó praša, kak sada prawje rěka: „Bjez šefa nimale ničo njeńdźe.“ abo: „Bjez šefa skoro ničo njeńdźe.“ Sym so tuž bliže ze słowčkomaj nimale a skoro zaběrała a sej přikłady wupytała. Móžu prajić, zo stej wobě sadźe formalnje korektnej a prawej. Rozdźěl mjez nimale a skoro so wotbłyšćuje we frekwency wužiwanja, dokelž je přikładow z nimale ničo mjenje hač z wjazbu skoro ničo. Tukam tež na to, zo w rěčanej rěči husćišo wužiwamy skoro ničo – a zo přisłuša nimale ničo wyšej stilistiskej runinje. Wobsah nastupajo njeje rozdźěla, a tak móžemy nimale bjeze wšeho ze skoro narunać, bjez toho, zo by so zmysł wuprajenja skepsał, přirunuj: „Ja nimale ničo jědła njejsym“ abo „Ja skoro ničo jědła njejsym“. Měnju wězo jenož přikłady, w kotrychž so skoro we zmysle němskeho „beinahe“ abo „fast“ wužiwa, dokelž ma skoro tež hišće dalši woznam, wo kotrymž pak dźensa njerěču.
Njenadźijam so, zo nětko prajiće: „Njejsym nimale ničo rozumił“ abo tež „Njejsym skoro ničo rozumił“, ale woboje by znajmjeńša prawje było!
J. Šołćina