Mjezsobu abo ze sobu rěčeć?

Diskusijny přinošk zastupjerja Serbskeho sejma na njedawnej Hłownej zhromadźiznje Domowiny so ze sćěhowacej namołwu skónči: „Rěčće z nami, dokelž je lěpje mjez sobu rěčeć hač jedyn wo druheho.“ Přiwobroću so dźensa wonej sensibelnej tematice, nic pak wobsahowje, ale chcyła formulaciju rěčnje polěpšić. Je stajnje derje, hdyž ludźo rěča – tu pak by lěpje było, zhromadnje rěčeć, potajkim jedyn z druhim. „Mjezsobu rěčeć“, štož wotpowěduje tež němskemu „untereinander reden“, njeje w tekstowym korpusu husto dokładźene. Hdyž wjacore wosoby mjez sobu a snano tež hišće runočasnje rěča, móže njeměr nastać a prawej komunikaciji zadźěwać. Tež druhi dźěl citata z teksta, kiž je mjeztym na znatym serbskim blogu wozjewjeny, dyrbjeli přeformulować: něchtó móže so wo druheho starać abo starosćić, werb „rěčeć“ pak žada sej jako wotmołwu na prašenje „Wo kim?“ resp. „Wo čim?“ hinaši kazus – tuž měło prawje rěkać: ze sobu rěčeć, a nic jedyn wo druhim. A tohodla wostanjemy wćipni, hač a kak so tuta komunikacija dale wuwiwa …

J. Šołćina

temy: słowa podobne po woznamje abo formje

klučowe słowa: werb, rekcija, prepozicija

hesła: rěčeć ze sobu, mjez sobu, rěčeć wo kim/čim, miteinander