Kopaty połny

Žurla běše kopaće połna – husto čitam tajke něšto w nowinach. Hdyž rozprawja so takle wo serbskich zarjadowanjach, je to wězo jara zwjeselacy fakt. Formulacija pak je mi někak njezwučena. A njeje to jenož moje wosobinske dobrozdaće – ně, rěčna praksa w serbskej literaturje dawa mi tu prawje. Nimale wšitke přikłady za wužiwanje słowneje skupiny kopaće połny w elektroniskim korpusu hornjoserbšćiny pochadźeja z tekstow zańdźeneju lětdźesatkow, zwjetša ze žurnalistiskich tekstow. W staršich a tež zwjetša w načasnych literarnych tekstach pak knježi formulacija kopaty połny a tak namakamy to tež w našich słownikach. Ćišinski rozprawja wo zeńdźenju Towarstwa serbskich burow, zo bě „sala kopata połna“. A Jan Wornar pisa w swojej powědce wo babje Justowej wo hólcomaj, kotrajž widźeštaj, zo bě babina toša „kopata połna“. Za njeju bě wězo jasne, što je tam nutřka – wězo te dźěćatko, kotrež měješe so z jeje pomocu „narodźić“.

Njech je potajkim žurla kopata połna, hdyžkuli hraje so serbske dźiwadło abo wotměwaja so serbske koncerty. A rjenje by było, hdy bychmy tež měli kopate połne serbske pěstowarnje a šule, snadź z pomocu tych kopatych połnych babinych tobołow?

S. Wölkowa

temy: rěčne wobroty, gramatika

klučowe słowa: adjektiw, kongruenca, wobrot

hesła: kopaty połny