Nächstenliebe

Njedawno słyšach někoho rěčeć „wo přichodnej lubosći“, kotraž měła zasada za jednanje kóždeho křesćana być. Najprjedy wšak běch kusk desorientowana, što drje ma to na sebi z tej lubosću w přichodźe. Tola němčina mje na prawy puć dowjedźe. Tu drje dźěše wo to, štož mjenujemy němsce „Nächstenliebe“ – ale to wězo njeje to samsne kaž „nächste“ abo „zukünftige Liebe“. Ně, dźe wo lubosć k sobučłowjekej, kotrehož němsce tež „der Nächste“ mjenujemy – tutón substantiw dyrbimy rozeznawać wot adjektiwa „nächste/nächster/nächstes“, kotremuž wotpowěduje w serbšćinje woprawdźe adjektiw přichodny. Sobučłowjeka w tajkim nabožnym konteksće pak mjenujemy swojeho blišeho. Wo tutym słowje je před dlěšim časom hižo raz jedna z mojich koleginow tu w kućiku rěčała. Mi zwostanje tuž wudospołnjenje serbskeho wotpowědnika za němsku zestajenku „Nächstenliebe“ – a to je lubosć k blišemu – a to je woprawdźe nadobna směrnica za čłowjeske jednanje.

S. Wölkowa

temy: serbske wotpowědniki za němske słowa, słowa podobne po woznamje abo formje

klučowe słowa: substantiw, mylny ekwiwalent, němčina, kalka

hesła: Nächstenliebe, nächst, zukünftih, přichodny, bliši, lubosć k blišemu