Anfrage »chribjet«, Ergebnisse 191–200 von 220.
| 191 | to njekhwala? A te wšelke wozy pyšne Kak te klepotaju spěšne Po wšěch dróhach, hahaha, K česći wojnarja. Što měł wbohi khribjet Ćeŕpić, wustać, hahaha, Njebył w swěće ja; Njechaš-li so bědny nosyć, Dha so dyrbi wojnaŕ prosyć: Dźěłaj, bratře do wozow přahnyć, Kiž sym krute, hahaha, Jemu dźěłał ja. Kajka radosć: jězdźić A so přewjezć, hahaha, Hdźe to njekhwala? A te wšelke wozy pyšne Kak te klepotaju spěšne Po wšěch dróhach, hahaha, K česći wojnarja. Što měł wbohi khribjet Ćeŕpić, wustać, hahaha, Njebył w swěće ja; Njechaš-li so bědny nosyć, Dha so dyrbi wojnaŕ prosyć: Dźěłaj, bratře, hahaha, Twoje zlóžadła. Žołma nosy čołmy, Moje koło, hahaha, Zemja wěsćiša; Nosyć ma přez doły, hory Moja | HSB-ZEJLER | ||
| 192 | njeda, Sym našoł so přez tutón swět, Kiž droho radosć předa Za prócu, strach a starosće; Te leža přewinjene Mi za khribjetom nětko wšě A z Bohom wotłožene. Młodźenc: Kaž so pola zelenja, Kaž so łuka krasni: Tak mi radosć, nadźija Směwajo Narodny dźeń kupa; Kukuk, kukuk kokula, Młode to chce do swěta! Šědźiwc: Na dróhu młodych stupić lět Mi wjesela wjac’ njeda, Sym našoł so přez tutón swět, Kiž droho radosć předa Za prócu, strach a starosće; Te leža přewinjene Mi za khribjetom nětko wšě A z Bohom wotłožene. Młodźenc: Kaž so pola zelenja, Kaž so łuka krasni: Tak mi radosć, nadźija Směwajo so jasni; Kukuk, kukuk kokula, Młode njecha ze swěta. Šědźiwc: Mi, hdyž so tudy přikrótši Mój dźeń a pućik | HSB-ZEJLER | ||
| 193 | A wobhladniwa, zdźeržliwa Pój nětko ze mnu do swěta“ — Tak wjewjeŕca mać wučeše A dźowku z hole wjedźeše. Lěs lědma za khribjetom je, Duž młoda wołać započnje: „Ach maći, luba maćeŕka, Kak rjane tamle jabłuka Mi kiwaju, su lubozne, A wjewjeŕca. (Tydź. Now. 1848, 47.) „Wukń, dźowčička, mój hnězduško, Před womłódnosću hladać so, A wobhladniwa, zdźeržliwa Pój nětko ze mnu do swěta“ — Tak wjewjeŕca mać wučeše A dźowku z hole wjedźeše. Lěs lědma za khribjetom je, Duž młoda wołać započnje: „Ach maći, luba maćeŕka, Kak rjane tamle jabłuka Mi kiwaju, su lubozne, A mi so tež jich jara chce.“ Mać praji: „Luba dźowčička, Njech kiwaju tam jabłuka, Dóńž njeb’dźa wołać na tebje | HSB-ZEJLER | ||
| 194 | štó će pušći njemudry?“ „„Ja pytam““, zbože wotmołwi, „„Sej muža druheho, Kiž by měł khribjet sylniši Za moje brěmješko. Tón, kiž je dotal nosył je, Je mało lětow ćeŕpješe.““ „To sym ja hinak , „Hej, stej! ty złote dźěćatko“, Duž nuza wołaše, „Kak dźiwne sy mi po drózy, Praj, štó će pušći njemudry?“ „„Ja pytam““, zbože wotmołwi, „„Sej muža druheho, Kiž by měł khribjet sylniši Za moje brěmješko. Tón, kiž je dotal nosył je, Je mało lětow ćeŕpješe.““ „To sym ja hinak swěrniša“, Duž nuza wurazy, „Haj, tajkich błaznow pytam ja A tajke khribjety! Štóž tebje zacpi, dosta mje, | HSB-ZEJLER | ||
| 195 | ćeŕpješe.““ „To sym ja hinak swěrniša“, Duž nuza wurazy, „Haj, tajkich błaznow pytam ja A tajke khribjety! Štóž tebje zacpi, dosta mje, Mój spěw pak z druhoh’ hłosa dźe.“ Dźens nuza rubjenc wobleka Tych wčera židźanych A „Sej muža druheho, Kiž by měł khribjet sylniši Za moje brěmješko. Tón, kiž je dotal nosył je, Je mało lětow ćeŕpješe.““ „To sym ja hinak swěrniša“, Duž nuza wurazy, „Haj, tajkich błaznow pytam ja A tajke khribjety! Štóž tebje zacpi, dosta mje, Mój spěw pak z druhoh’ hłosa dźe.“ Dźens nuza rubjenc wobleka Tych wčera židźanych A z hórkej sylzu napowa Tych łoni wjesołych; To z wjetša na tych widźimy, Kiž njespóznachu dobre dny! (21.|9. 1848.) | HSB-ZEJLER | ||
| 196 | tebje, Měł ty hišće moju mudrosć, lesć — Cyły swět ći dyrbjał króny plesć.“ „„Móhł-li cyły swět tež na khribjeće njesć““, Pózna słon, „„ja tajki dar a twoju česć Nihdy njerodźu a zdobnje zacpiwam, To bych jeno pokleće wědomstwa — „„Što ty měniš, drobny, słaby njerjedźe?““ „Wěčna škoda“, liška blawka, „wo tebje, Měł ty hišće moju mudrosć, lesć — Cyły swět ći dyrbjał króny plesć.“ „„Móhł-li cyły swět tež na khribjeće njesć““, Pózna słon, „„ja tajki dar a twoju česć Nihdy njerodźu a zdobnje zacpiwam, To bych jeno pokleće był čłowjekam; Přetož to je złodźij najhórši, Kotryž z mocu šelmstwo jednoći!““ Ze sprawnosću móc jednoćena Je čestniša a sławniša | HSB-ZEJLER | ||
| 197 | twojom’ knjezej ty so stajić, Sy jene móhł, to druhe tež Bjez dwěla hišće zamóžeš.“ Z tym słowom skoči Syrwatka Na khribjet swojoh’ šěraka; Srjedź žumpadła najhłubšeho Pak zrudny podawk poda so. Móc nošerja tu k kóncej dźěše, A Jan, kaž wulki, Jan zasta prajicy: „Najsłabši rozym zapřimnje, Zo přezo njesć tu dyrbiš mje! Sudź sam, što budźa ludźo prajić, Chcył twojom’ knjezej ty so stajić, Sy jene móhł, to druhe tež Bjez dwěla hišće zamóžeš.“ Z tym słowom skoči Syrwatka Na khribjet swojoh’ šěraka; Srjedź žumpadła najhłubšeho Pak zrudny podawk poda so. Móc nošerja tu k kóncej dźěše, A Jan, kaž wulki, dołhi běše, So wali z wósłom do tunki A žnješe mzdu, kiž zasłuži! Tón, kiž dawkow nakładuje, Kedźbuj mocy dawarja | HSB-ZEJLER | ||
| 198 | wodach. To njeje ničo hłupe atd. Kaž pola nas lud wšudźe bě, A wšudźe něšto klaca, Měšk někajkeje błaznosće Wšěm po khribjeće placa. O to je něšto hłupe, něšto hłupe, něšto hłupe, čestny pan; Mjelč dale, mjelč dale, knjez Urian njeje ničo hłupe atd. We Africy so rozhladach, Do Indiskej’ so podach, Sta měst a ludow wopytach Na suchim a při wodach. To njeje ničo hłupe atd. Kaž pola nas lud wšudźe bě, A wšudźe něšto klaca, Měšk někajkeje błaznosće Wšěm po khribjeće placa. O to je něšto hłupe, něšto hłupe, něšto hłupe, čestny pan; Mjelč dale, mjelč dale, knjez Urian. (Wokoło 1860.) Trojjeničkemu Bohu. (Pjekarjowe šulske spěwy II., 7.) Danket dem Schöpfer! gross ist | HSB-ZEJLER | ||
| 199 | a tružki 1. Činiš-li ludźom směch a wjesele, Ty žněješ wšudźe česć a witanje; Chceš-li pak wučić abo polěpšić, To budźa khribjet rad ći wobroćić. 2. Dawki dźě su dobrota, Kaž to kóždy widźi A štóž jich so wobara, Swoje zbože hidźi. . M. S. 1868, str. 19—24 a w Łužicy 1890, čo. 9—11 wozjewjene. Redaktor. I. Kruški a tružki 1. Činiš-li ludźom směch a wjesele, Ty žněješ wšudźe česć a witanje; Chceš-li pak wučić abo polěpšić, To budźa khribjet rad ći wobroćić. 2. Dawki dźě su dobrota, Kaž to kóždy widźi A štóž jich so wobara, Swoje zbože hidźi. Daj to mjeńše zwólniwy, Njechaš-li być rězany! 3. Dosć lakomnych je na swěći, Kiž bychu radźi widźeli, Zo by jich | HSB-ZEJLER | ||
| 200 | Wzmi wozej wojo, koleso A wučbje přikład, wopismo, To woboje, hač najrjeńše, Bjez wužitka přec’ wostanje. 24. Za khribjetom će wuhanja, Kiž do wočow će pokhwala; Duž hladaj, komu wěrił by, Swět falšny je a jara zły. II. , Směch słyšeć njetrjeba. 22. Wšě kćenička na štomiku Płód dočakany njenjesu; Tež lisćičko najzeleńše Do časa husto wotpadnje. 23. Wzmi wozej wojo, koleso A wučbje přikład, wopismo, To woboje, hač najrjeńše, Bjez wužitka přec’ wostanje. 24. Za khribjetom će wuhanja, Kiž do wočow će pokhwala; Duž hladaj, komu wěrił by, Swět falšny je a jara zły. II. Přisłowne hrónčka. 1. Bjeŕ předešćnik, hdyž wjedro je, A kaž chceš čiń, hdyž dešćik dźe. 2. Bjez nižinow | HSB-ZEJLER |