Anfrage »chribjet«, Ergebnisse 181–190 von 220.
| 181 | zo dźeja, Dokelž njejsu k khodźenju. Na nich khribjet wotpočuje, Tón so nihdy njezhibuje, Dokelž njeje k zhib’wanju. Je tón khribjet wobćeženy, Dha jón kóždy zwjeseleny W swojim času polóža. Za tym hač je zamóženje, Za tym je tam wobćeženje, Za tym To serbscy su tragunarjo, To su prync Jana Serbojo! (1842.) Hódančko. Štyri nohi prosće steja, Nichtó njewidźi, zo dźeja, Dokelž njejsu k khodźenju. Na nich khribjet wotpočuje, Tón so nihdy njezhibuje, Dokelž njeje k zhib’wanju. Je tón khribjet wobćeženy, Dha jón kóždy zwjeseleny W swojim času polóža. Za tym hač je zamóženje, Za tym je tam wobćeženje, Za tym grat, kiž podawa. [Blido.] (1842.) Traće Serbowstwa. W rukopisu měješe tón spěw napismo: Z krwju | HSB-ZEJLER | ||
| 182 | „Mór sym ja, mór do Łaza“, Rót jejny rěčeše, A donjesć jemu kaza Ju do wsy stroweje. A na khribjet jom’ skoči, So wali na njeho — Bur k domu sćisny woči A Bohu podda so. Přez rěku k tamnej hórcy Wón khroble přez horu. Ta młha so štalći hnydom Do žony hobrskej’ — Bur brózdu sćeže lědom, A wona při nim stej’. „Mór sym ja, mór do Łaza“, Rót jejny rěčeše, A donjesć jemu kaza Ju do wsy stroweje. A na khribjet jom’ skoči, So wali na njeho — Bur k domu sćisny woči A Bohu podda so. Přez rěku k tamnej hórcy Wón khroble kročeše, Ma ćežu kaž tři kórcy Tej’ pšeńcy ćežkeje. Bur jachlo brěmjo swoje, Smjerć trašnu, Je variant ze zawostateho rukopisa | HSB-ZEJLER | ||
| 183 | swojej wulkej nječesći. Holcy, chceće rozym měć, Dyrbi waše zbože kćěć, To so hólca zdalujće, Kiž tak palenc lubuje. Khribjet jom’ za wobličo Pokazujće zacpijo; Tak so pěknje zahubja Přez was knjejstwo palenca. O wy rjeńše holiča, To was prošu božedla: , Jenož holca šlundrija Zańć ma tajkoh’ pachoła. Na pička so wošćěrja Holca, njemdra na muža, Z nim so błazna přećeli K swojej wulkej nječesći. Holcy, chceće rozym měć, Dyrbi waše zbože kćěć, To so hólca zdalujće, Kiž tak palenc lubuje. Khribjet jom’ za wobličo Pokazujće zacpijo; Tak so pěknje zahubja Přez was knjejstwo palenca. O wy rjeńše holiča, To was prošu božedla: Pomhajće swět polěpšić, Bóh sam chce wam zapłaćić! (1844.) Njeptači kwas. (Tydź. Now. 1844, 138 | HSB-ZEJLER | ||
| 184 | “ Jank z młodej žonu čampaše Won kulki wobkopować, „„To““, rjekny Marša, „„wyše je, Sej khribjet dokóncować!““ Jank wotpołožić łopač dźe A swoju Maršku prašeše, Hač kopać abo ležeć? „„Aj, ležeć, Janko dźe, „„ach jej, Tón njerjad płatać hódno njej’, Pój radšo škleńčku wupić, Ty dyrbiš nowe kupić!““ Jank z młodej žonu čampaše Won kulki wobkopować, „„To““, rjekny Marša, „„wyše je, Sej khribjet dokóncować!““ Jank wotpołožić łopač dźe A swoju Maršku prašeše, Hač kopać abo ležeć? „„Aj, ležeć, Janko, ležeć!““ Dom prózdny, pola puste su; „Što, Marša, chcemy warić?“ So praša Jank — | HSB-ZEJLER | ||
| 185 | za: woprawdźe. , To ma něšto na sebi, Někotra to hospoza Přede mnu so khować ma! Štwórtk zběram smjetanu! To khribjet, rucy, nohi koštuje A někotrej so bórzy přižerje; Do pincy won a nutř mam łazyć, Zo móhłe so mi mozhy skazyć ! Hdyž hródź skotu doma ruje A kaž hłódne wjelki wuje, Telko trawy nahotować, Koruški wšě přitorhować A je runać — woprawdźi Dialektiscy za: woprawdźe. , To ma něšto na sebi, Někotra to hospoza Přede mnu so khować ma! Štwórtk zběram smjetanu! To khribjet, rucy, nohi koštuje A někotrej so bórzy přižerje; Do pincy won a nutř mam łazyć, Zo móhłe so mi mozhy skazyć. Likaj, hłodaj, čerpaj! — rěka, Hač so z dźěłom ruka kwěka, A lij jene do druhoh’; Tak je | HSB-ZEJLER | ||
| 186 | njeda, Sym dawno zhonił tutón swět, Kiž swoju radosć předa — Za prócu, strach a starosće, Kiž leža přewinjene Mi za khribjetom nětko wšě A z Bohom wotłožene. Nic, hdyž so tudy přikrótši Mój dźeń a pućik časny, A moja noha wopušći Swět zeleny škituj wšudźe! Bóh daj, zo dobry wróćeš so, To derje tež ći budźe. So wróćić zas’ do młodych lět Mi zwjeselenje njeda, Sym dawno zhonił tutón swět, Kiž swoju radosć předa — Za prócu, strach a starosće, Kiž leža přewinjene Mi za khribjetom nětko wšě A z Bohom wotłožene. Nic, hdyž so tudy přikrótši Mój dźeń a pućik časny, A moja noha wopušći Swět zeleny a jasny — Mi sylzu hona krasniše Pře tutón wotbytk staja, Jich rjanosće su njebjeske, Kiž wšitko zarunaja. 6. Chor kemšerjow | HSB-ZEJLER | ||
| 187 | . K spěšnej jězbje přeprošuja Wody druhich towaŕšow, Tež najmjeńša łužička Witana je smykawa. Wyšše sepje, wyšša radosć, Tróny su jich khribjety; Hłubši žłob a wjetša žadosć Měrić sněha hłubiny; Bosak sam na khwilčičku Wukradnje so k wjeselu. Zalećane njestarosće, Rjanosće srjedź tyšnicy radosću Tu sej črjódka muža twori, Přetworu najsměšnišu; Tam ze sněhom kulkuja, Horce bitwy wudźerža. Hory, brjohi zhromadźuja Njesprócniwych sankarjow. K spěšnej jězbje přeprošuja Wody druhich towaŕšow, Tež najmjeńša łužička Witana je smykawa. Wyšše sepje, wyšša radosć, Tróny su jich khribjety; Hłubši žłob a wjetša žadosć Měrić sněha hłubiny; Bosak sam na khwilčičku Wukradnje so k wjeselu. Zalećane njestarosće, Rjanosće srjedź tyšnicy, Štó waš wobraz wjesełosće Dopisać je zamóžny? Běše derje, běše zlě, Mój dźěl tež tam pódla bě! 20. Nutřka | HSB-ZEJLER | ||
| 188 | A to naš kwas tak porjeńša. Ja znaju lud, kiž steji njepowalny W wšěch wichorach tak kruty, wobstajny Kaž jeho krajnych horow khribjet skalny, A tola miłosćiwy, želniwy. A tutón lud, naš dobry lud Je serbski narod dostojny; Duž je naš kwas tak złósć a pokhmurjenstwo w kuće leži A jasny duch so sylni wjesoły. A tutón kraj, naš hódny raj Je serbska zemja zradowna, A to naš kwas tak porjeńša. Ja znaju lud, kiž steji njepowalny W wšěch wichorach tak kruty, wobstajny Kaž jeho krajnych horow khribjet skalny, A tola miłosćiwy, želniwy. A tutón lud, naš dobry lud Je serbski narod dostojny; Duž je naš kwas tak wjesoły. Ja znaju lud, kiž přemo zrudne časy, Česć, rěč a mjeno smjerći wutorže, Nětk swjeći serbske swjedźenje a kwasy | HSB-ZEJLER | ||
| 189 | Je k spěwanju tak hłucha, Lóšt njewocući z njej’. Chor. Duž khwalmy zdobnje krasnu atd. Kaž wjele łódźow ćišća Tam khribjet wodźiny A koła hnate pišća Móc jeje sylnoty: Dha tola woda wšitka, Kaž wjele mocy ma, Je žołdkej žiwnosć židka A luta ! Kaž rjenje wokřewjuje Ta žołma koruški, Kaž płódnje wupyšuje Ta woda trawniki: Dha tola nima ducha A nihdy piwko njej’, Je k spěwanju tak hłucha, Lóšt njewocući z njej’. Chor. Duž khwalmy zdobnje krasnu atd. Kaž wjele łódźow ćišća Tam khribjet wodźiny A koła hnate pišća Móc jeje sylnoty: Dha tola woda wšitka, Kaž wjele mocy ma, Je žołdkej žiwnosć židka A luta wutłota. Chor. Duž khwalmy zdobnje krasnu atd. 8. Mužski chor a sola. [Chor. Spěšna lesć, ta ma | HSB-ZEJLER | ||
| 190 | womłodźeni šědźiwcy? Wot naroda do naroda Wy zhladujeće do kraja. Hdźe su te stotetki a časy, Hdźež prěnje słónco swěćeše Wam na khribjet a přińdźe zasy A šmrěkowy lěs nadeńdźe? Wy skały prajće, što je šło Tych mróčelow wam přez čoło!? Was postrowjam, wy nižiny So na was hordźa zhladujcy. Waš załožk hibnyć štó so zwěri, Wy hoberojo serbowscy? Štó ličbu wašich lětow měri, Wy womłodźeni šědźiwcy? Wot naroda do naroda Wy zhladujeće do kraja. Hdźe su te stotetki a časy, Hdźež prěnje słónco swěćeše Wam na khribjet a přińdźe zasy A šmrěkowy lěs nadeńdźe? Wy skały prajće, što je šło Tych mróčelow wam přez čoło!? Was postrowjam, wy wysokosće, Wy Božej’ stopy podnožki, Wam poswjećam spěw česćiwosće, Wy Łužičenjo najstarši; Wam słuša sława najrjeńša, Wam łužičanske hrodźišća | HSB-ZEJLER |