Sonnenstich a Sonnenbrand

Słónco smali, smaži, smudźi, praži kožu wšitkich ludźi, kiž so w pěsku waleja a na žołmy poskaja. Na njebju njej mróčałki, kiž by njesła wodźički. Trada cyła přiroda, zo so nańdźe dešćika. – Takle sym raz při Srjedźozemskim morju dowolowu basničku basniła. A nětko pječemy so w dale a horcyšich lěćach tež tu we Łužicy. Za ludźi ma to hdys a hdys, jeli so na kedźbu njebjeru, njepřijomne wuskutki: němsce znajemy to jako „Sonnenbrand“ a „Sonnenstich“. Přełožk wobeju mjenowaneju fenomenow do serbšćiny pokazuje zaso raz rozdźěl mjez němskim nominalnym a serbskim werbalnym wašnjom zwuraznjenja. Ně, nimamy ani słónčne spalenje ani słónčne kałnjenje. Serb so na słóncu spali abo sej na słóncu kožu spali, štož móže bolostne pucherje wunjesć. Komuž pak w horcoće pod słóncom mjaknje, štóž potajkim horcoty dla zesłabnje, wo tym móžemy rjec, zo je jeho słónco zežahało – a tutón wobrot je hižo Jan Radyserb-Wjela 1905 w swojej zběrce „Metaforiskich hronow [...] w rěči Hornjołužiskich Serbow“ zapisał.

S. Wölkowa

Themen: Sorbische Entsprechungen für deutsche Wörter

Schlüsselwörter: Substantiv, Verb, Wendung

Wörter: Sonnenstich, Sonnenbrand, na słóncu so spalić, na słóncu sej kožu palić, słónco někoho zežaha, słónco