Po zokach
Štóž ma doma přestrjency, tón so po swjatoku, hdyž domoj přińdźe, rady črije zuje a najprjedy njewobuty w nohajcach po bydlenju chodźi. Sym so jónu mjez znatymi prašała, kak na to praja. Někotři kusk přemyslowachu: bosy? ně to je něšto druhe – w nohajcach? abo hinak? – Wjetšina pak hnydom praji: Nó, po zokach! A tak rěka w znatym Slepjanskim spěwje w přibasnjenej štučce chětro bjez respekta: Naša mać a waša mać, to stej starej kozy – jedna chodźi po zokach a druha chodźi bosy. Wězo je słowo zoka požčonka z němčiny, tola wone je mjeztym tež w spisownej rěči připóznate, kaž widźimy na přikład w dwuzwjazkowym němsko-serbskim słowniku. Alternatiwa nohajca wšak cyle to samsne njerěka.
W ludowej rěči je tež wobrot po štrympach abo po štrumpach chodźić znaty. Tola tón drje so do spisowneje rěče tak jednorje integrować njehodźi, wšak su štrympy skerje wobchadnorěčne a štrumpy čisće dialektalne słowo.
A z Radworja znaju hišće dalšu wariantu wobrota ze zokami: Tam so zdźěla praji pozoku chodźić – to móhła chětro starožitna konstrukcija być. Bohužel pak mam za tutu formu hišće přemało swědkow. Snadź znajeće wy ju?
S. Wölkowa
Themen: Sorbische Entsprechungen für deutsche Wörter, Regionale Unterschiede im Sorbischen
Schlüsselwörter: Wendung, Umgangssprache