Křińčka
Štóž z nas so njewjeseli, hdyž je přeprošeny na serbski kwas. K tajkemu prawemu serbskemu kwasej słuša dar słónkow: křińčki, potajkim wowcki abo honačiki z butry. Mjenje znate snadź je, zo rěka tež njedźela do kwasa křińčki a to tohodla, dokelž dóstaštaj prjedy młodaj mandźelskaj na tutej njedźeli butrowe wowcki darjene, zo bychu móhli hospozy z nimi kwasny tykanc napjec. Dźensa pyša křińčki kwasne blido. Jako rěčespytnica mje wězo zajimuje słowny pochad wonych křińčkow. Křińčka respektiwnje dźensa wužiwana pluralowa forma křińčki – wšak je jich přeco wjace na talerju – nima ničo činić ze słowom křćić kaž sej to snadź někotři mysla. Wězo klinčitej słowje podobnje, pisatej pak so cyle hinak. Słowo křińčka zwisuje ze słowom křinja, a křińčka je pomjeńšenka, štož nas njedźiwa hladajo na jich wulkosć. Zakładny woznam je ,wužłobjene sudobjo‘, potajkim mały drjewjany nopašk z wotpowědnym rězbarjenym mustrom, do kotrehož so butra stołka a z kotrejež na kóncu hotowa křińčka nastanje. – Kelko wěrnosće w prajidmje tči, zo změje kwasny porik pozdźišo telko dźěći kaž je křińčkow na talerju, njewěm; tole bych mandźelskimaj radšo sama přewostajiła.
A. Pohončowa
Themen: Herkunft der Wörter
Schlüsselwörter: Substantiv