Deklinacija numerala „dwaj“ (1)
W Płomjenju předstajeja so tuchwilu na zadnjej stronje dwojožiwcy – amfibije. Tam sym njedawno čitała, zo so z jejkow čerwjeneje kunkawy po dwejoch njedźelach tupihłójčki wulahnu. A w běhu dwejoch do třoch měsacow wuwija so z nich potom hotowe kunkawy. Jowle něšto njetrjechi – nic z tymi kunkawami, ale skerje z formami ličby dwaj. Naša serbšćina wšak ma nimo jednoty a mnohoty tež dwojotu – dual. A za tutu ličbu, kiž je takrjec jadro cyłeho duala, ma wona wězo swoje wosebite formy, a te su hinaše hač pola ličbnika tři. Mjenowane wopačne formy hladajo na didaktiske zasady radšo njezwospjetuju. Radšo poskiću wam přikłady, kak měło prawje być: Z kunkawjacych jejkow – abo njeje to skerje njerk, abo tež žabjace poslešćo? – wulahnu so potajkim po dwěmaj njedźelomaj tupihłójčki. A te so potom w běhu dweju abo třoch měsacow wuwija na hotowe dorosćene kunkawy. A kak tomu třoch a nic třeju abo tak podobnje? Dokelž je to wězo jedyn wjace hač pola dweju a tu hižo dual njepłaći!
S. Wölkowa
Themen: Grammatik
Schlüsselwörter: Numeral, Deklination, Dual