Abrahama widźeć

Chcu wam něšto přeradźić, štož žony rady njepřeradźa, njedawno sym Abrahama widźała. Zawěsće so prašeć njebudźeće, što to rěka. Kóždy wě, zo je tón, kiž je Abrahama widźał, swoje połstaćiny woswjećił. Haj, te narodniny so tohodla serbsce tež mjenuja abrahaminy. Wobrot nima direktneho wotpowědnika w dźensnišej spisownej němčinje, za to pak w čěšćinje a pólšćinje, kaž pisaše Renata Bura w něhdy Rozhledźe, a tež w delnjoněmskich dialektach je wón wobswědčeny. Čehodla pak so tak praji? Wočiwidne je, zo dyrbi to něšto z bibliju činić měć. Wo starobu Abrahama njemóže hić, wšak je wón, kaž so pisa, 175 lět docpěł. Hodźi pak so cyle konkretne tekstowe městno w Nowym Zakonju zwěsćić, kotrež drje je žórło za naš wobrot: W sćenju Jana powołuje so Jězus na awtoritu Abrahama, wótca Židow. Tući pak jeho wusměšuja ze słowami: „Pjećdźesat lět hišće nimaš a sy Abrahama widźał?“ Na to poćahuje so jako pozdatnje „logiska“ konkluzija, zo dyrbi, štóž je Abrahama widźał, potajkim hižo 50 lět stary być.

S. Wölkowa

Themen: Redewendungen, Herkunft der Wörter

Schlüsselwörter: Wendung, Ableitung

Wörter: narodniny, Abraham, Abrahaminy, Abrahama widźeć, połstaćiny