Rěčne kućiki

Hinak a hinaši, wopak a wopaki

Młoda holca powědaše w serbskim rozhłosu, zo bě skónčnje přećela namakała, „kiž bě hinak“. Bě to rjenje za nju, ale prawje ma rěkać, zo bě přećel hinaši, hač ći, kotrychž bě dotal zeznała. Słowo hinak w njedeklinowanej formje wužiwa so mjez druhim w zwisku z participami, na přikład hinak myslacy, hinak wupadacy abo prajimy tež, to je hinak. Poćahuje-li pak so wone na wěcy abo na wosoby, potom wužiwamy hinaši: hinaša forma, hinaše pomjenowanje abo hinaši wuraz. Podobnje ma so ze słowom wopak, tež wone so njedeklinuje a tuž prajimy, zo je něšto wopak abo tež wopaki. Poćahujo pak so na konkretne wěcy prajimy, zo bě na přikład rezultat w matematice wopačny abo zo je něchtó wopačny rozsud tworił. Lubi słucharjo, pasmy so tuž wopačnych profetow, ale tež wopačnych serbskich wurazow a formow.

J. Šołćina

temy: słowa podobne po woznamje abo formje, gramatika

klučowe słowa: adjektiw, adwerb

hesła: hinak, hinaši, wopak, wopaki, wopačny