„Swoju kistu čistu dźeržeć“
Serbšćina ma mnoho rěčnych wobrotow, kotrež pak z dołholětneje rěčneje praksy znajemy, pak jich woznam z konteksta sem rozumimy. Problematiske su prajidma druhdy za serbšćinu wuknjacych. Móža drje sej woznam kóždeho jednotliweho słowa wotkryć, ale přenjeseny zmysł wužiwaneho wobrota hustodosć njeznaja. Tak słyšachmy njedawno w rozprawje, zo je něchtó „swoju kistu čistu dźeržał“, a tuž so mje něchtó wopraša, što to rěka. Słowo kista drje so w mnohich woznamowych wariantach wužiwa, móže to być kista za transport abo nakupowanje, za składowanje drasty abo tež wothódnoćace wopisowanje stareho awta. Wona rozprawa pak wěnowaše so sportej, a z konteksta, zo „bě wrotar swoju kistu čistu dźeržał“, wusłyšimy, zo jedna so wo wuspěšneho koparja, kiž bě swoje wrota derje zakitował, zawěsće tež z pomocu škitarja. Zo bě „jeho kista čista“ rěkaše tuž, zo njebě napřećiwne mustwo wrota třěliło. Potajkim njeběchu to jenož dobre powěsće z wobłuka sporta – ale tež zajimawostki z bohateho rěčewědneho korpusa.
J. Šołćina
temy: rěčne wobroty