Dybu zdrěć

Hdyž so něchtó jara wupěra, naduwa a chroboli, je druhdy trjeba jeho naswarić abo stulić, zo by so trochu skromnišo abo skludnišo počinał. Serbšćina ma za to zajimawy wuraz – praji so, zo dyrbi so tajkemu naduwakej dyba zdrěć. Tutón wobrot wšak je dźensa hižo chětro pozabyty, najskerje dokelž je so nam wobraz dybu zdrěć mjeztym njezrozumliwy stał. Wón pochadźa z burskeho wobswěta: Dyba (dopomina nas na słowo dybawy) je kurjaca abo kokošaca chorosć, při kotrejž nasta na jazyku a w pysku pjerizny kožana woršta (němsce „fibröse Beläge“). Ta změni na jednej stronje hłós wboheje kokoški (tohodla mjeno dyba) a njedowoli jej zdruha wjace normalnje žrać. Zo njeby skoćatko zahinyło, dyrbješe so kóžka wotstronić – dyba zdrěć. Zawěsće bě tajka procedura chětro surowa, nic kurjaca ale skerje konjaca kura. Zo bě kokoška potom najprjedy kusk zmotana a cyle dušna a skludna, móžemy sej předstajić.

S. Wölkowa

temy: rěčne wobroty, pochad słowow

klučowe słowa: wobrot

hesła: dybu zdrěć, dyba