Rano – ranko – ranje

„Hdźe je mi woda jutrowna ze žórła čerstweho, štó mi tej jasnej načerpa do słónca na ranko?“, tak rěka pola Zejlerja w znatym spěwje. Ranko – rano, tomu wotpowěduje němske „am Morgen, in der Frühe, früh“. „Der Morgen“ pak je serbsce ranje. W Zejlerjowym „Podlěću“ rěka na přikład: „Ćichu kročel stupa ranje“, w jeho „Žnjach“ pak „kapon spěwa, ranje hlada“. Strowimy dźě: „Dobre ranje!“ a spěwamy: „Dobre ranje, spodobanje …“. Wotpowědnje prajimy, zo je to rańši spěw, rańši sport abo zo su to rańše kemše. Ranje pak ma tež hišće dalši woznam „Osten“ a móže město słowa wuchod stać. Rańši, rańše w zmysle wobzorosměra so tak husto hižo njewužiwa, znate su hišće konteksty kaž rańše kónčiny, abo narańše wjeski. Jako rańši postrow praju wam „Dobre ranje!“, wam w narańšich kónčinach runje tak kaž druhdźe. A jeli chceće po jutrownu wodu hić, wěsće, zo dyrbi to do ranja być.

J. Šołćina

temy: słowa podobne po woznamje abo formje, regionalne rozdźěle w serbšćinje, gramatika

klučowe słowa: substantiw, adwerb

hesła: rano, ranko, ranje, früh, in der Frühe, morgens, Morgen